13 okt

13-10
Half 7 word ik wakker, ik geloof ik ga een beetje wennen aan die hitte.
Gisteravond om 21 uur mijn haar gewassen na een nacht slapen nog steeds niet droog
Vandaag gaan we de hele dag op pad met de bus, we nemen allerlei verbandmiddelen mee die we in het ziekenhuis van Brufut gaan afgeven, ben wel benieuwd of het daar net zo primitief is als in de clinic van Kajabang.
We vertrekken om 9.15 uur en onze eerste stop is bij het women development centre, een educatief centrum waar vrouwen klaar worden gestoomd voor een beroepskeuze die ze zelf leuk lijkt, de vrouwen hebben daar met solar panelen een heel project opgezet ter bevordering voor het gebruik van solar
Ook krijgen vrouwen daar naailes eerst op een machine die handmatig bediend wordt, en wanneer je iets gevorderd bent mag je op een elektrische machine, in een andere groep leren ze alles over kleuren en schilderkunst, want als je weet hoe je kleuren mengt kan je er een beroep van maken. Schilder bijvoorbeeld ;-)
En de laatste groep houdt zich bezig met de samenstelling van zeep en zalfjes, hier maken ze ook antimuggen spul en bijv lipbalsem
Verder wordt er onderwijs gegeven in groepen, wanneer je goed in bijv rekenen bent krijg je leerstof op je eigen niveau.
Verder is er een leerkeuken, de dames die daar werken willen later kok worden in hotels, het ruikt er heerlijk, en de schoolkinderen krijgen daar een goede warme maaltijd.
We mogen nog even shoppen in het winkeltje, ik koop daar nog niets want we maken ook nog een stop bij een batik fabriek.
We rijden door naar een health kliniek in Brufut, dat is een geboorte kliniek, hier ziet het er in eerste instantie niet zo shocking uit, de kliniek wordt geleid door allemaal verpleegkundigen geen dokter gezien daar.
Maar als we er doorheen lopen met een verpleegkundige komen we toch dingen tegen die in onze ogen echt niet kunnen, als je kind 's avonds geboren moet worden is er in de verloskamer geen licht of een ventilator die het koel houdt. Van de regering ontvangen ze wel de lampen, maar als de fitting niet werkt heb je niks aan een lamp, buiten gaan wij een meeting beleggen, en vragen Alagi of er geld over is gebleven van de reparatie aan de watertank, na wat telefoontjes kan hij ons idd bevestigen dat dat het geval, en wij willen graag dat de rest van dat projectgeld wordt besteed aan de lichtpunten en 1 ventilator voor de verloskamer.
Wij een goed gevoel zij heel erg happy.
We gaan weer met z'n allen in de bus en stoppen op een schaduwrijk plekje om onze lunch te nuttigen een lekker stokbroodje met tonijn en wat water is een heerlijke maaltijd.
Daarna vervolgen we onze route naar de batikfabriek, daar aangekomen krijgen we een uitleg over het proces van batiken, en die mannen laten wat voorbeelden zien, de kleuren zijn prachtig, en voor Nederlandse begrippen zijn ze niet duur.
Ik koop 3 lappen, 2 ervan voor mijn dochter Lotte en 1 voor mezelf #helemaalblij, onze laatste stop van de dag is bij Calypso restaurant waar we een drankje doen, ik neem er sinaasappel amandel cake bij, Jeannette neemt kokoscake ook dit is erg lekker.
Naast het terras ligt een meertje waar krokodillen in zitten, er komt een man aan die ze gaat voeren zodat we ze goed kunnen zien.
Daarna gaat er nog een aapje op de trap zitten, ook dit zijn gasten die daar dagelijks iets lekkers komen halen.
We gaan weer de bus in en rijden terug naar het Gunjur project.
Om 18 uur zijn we weer aan de poort en krijgen we nog een uurtje de tijd, wij besteden die tijd om een biertje te drinken op de patio met Chantal en Mariska, om 7 uur komt een ober ons halen omdat het diner klaar is, Jeannette en ik hadden banana chicken met groente, en weer een heerlijk Gambiaans gerecht als toetje een ananas beignet met een rode siroop ook niets mis mee, na het eten wissel ik bij Jenny nog wat € voor Dalasi want vandaag was een goede dag om de economie draaiende te houden, aan ons heeft het in elk geval niet gelegen.
Ik vraag aan Omar of het mogelijk is dat we koffie kunnen krijgen, Jenny speelt daar gelijk op in dat we vanmiddag geen koffietafel hebben gehad, en dat Omar die maar moet gaan klaarzetten.
Dus nu nog heerlijk even aan de rand van het zwembad mijn verhaaltje schrijven en genieten van een bakkie "oplos" koffie.